به وقت بیستم شهریورماه ۱۴۰۴


یه نفر تو زندگی همه هست که بودن و داشتنش به همه سختیا می ارزه. امید و روشنایی و نوره توی تاریکیا از همونا که وقتی توی مشکلات غرقی ولی تا بهش فکر میکتی لبخند میزنی. مثل اونجایی که عباس معروفی میگه: تو انتخابم نبودی سرنوشتم بودی تنها انگیزه ام برای ماندن در این زندگی بی اعتبار.' میخواستم بدونی تو همون یه نفر منی!